Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Hoc non est positum in nostra actione. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Duo Reges: constructio interrete. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Erat enim Polemonis. An potest cupiditas finiri?
A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sed haec in pueris; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Hic ambiguo ludimur. Scisse enim te quis coarguere possit?
Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.
Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.